|
| مدل ارائه‌شده توسط هارولد لسول (Harold Lasswell) مدلى است که اجزاى آن در موقعيت‌هاى آموزشى بيشتر قابل مشاهده است. اين مدل عناصر يک موقعيت ارتباطى را به‌کمک کلمات سؤالى شناسايى مى‌کند. مدل لسول داراى پنج عنصر مى‌باشد: |
| |
| ۱. گوينده پيام: چه کسى (گويندهٔ پيام: نويسنده، سخنران، کارگردان فيلم) |
| |
| ۲. پيام: چه مى‌گويد (پيام: نوشته، گفتار، نماها و موسيقى زمينه و صدا) |
| |
| ۳. حامل ارتباطي: از چه راهى (حاملان ارتباطي: کتاب، امواج هوا، فيلم) |
| |
| ۴. مخاطب: به چه کسى (مخاطب: خوانندگان، شنوندگان، بينندگان فيلم) |
| |
| ۵. اثر پيام بر گيرنده: با چه تأثيرى (اثر پيام بر گيرنده: بسته به محتواى پيام تأثير بر گيرندگان متفاوت است) |
| |
| در اين مدل ارتباطى جايى براى هدف از ارتباط درنظر گرفته نشده است. لسول خود چنين مى‌پندارد که در عنصر شماره پنج يعنى با چه تأثيرى هدف درنظر گرفته شده است. درصورتى که نمى‌تواند چنين باشد. ما ابتدا پيام را نمى‌فرستيم و بعد هدف را تعيين کنيم. هدف بايد در ابتدا انتخاب شود و همهٔ عناصر براى رسيدن به هدف به‌کار گرفته شوند. عنصر شمارهٔ پنج تعيين مى‌کند که آيا به هدف رسيده‌ايم يا نه و خود نمى‌تواند هدف باشد. |
انواع مدلهای ارتباطی: شانول و ویور
انواع رهبری:مشارکتی
انواع مدلهای ارتباطی:ویلبرشرام
پيام ,هدف ,مدل ,لسول ,فيلم ,پنج ,درنظر گرفته ,اين مدل ,چه کسى ,اثر پيام ,با چه
درباره این سایت